Kada je 1985. godine za svega 20.000 dolara snimio prvenac “Mala Noche”, crno-bijelu romantičnu priču o homoseksualnoj romansi meksičkog emigranta i uspješnog mladog službenika u Oregonu, Gus Van Sant je postao zvijezda underground filma.
Četiri godine kasnije, u mnogo skupljoj produkciji, snima film “Dragstorkauboj” sa tin-idolom Mattom Dillonom, opisujući surovo veristički život narkomana lutalica.
U filmu sjajnu epizodu ima urbana legenda William Burroughs, čovjek koji je i napisao roman “Džanki”, vjerovatno najveći američki pisac XX vijeka.
Poslije ovog filma Sant je učvrstio svoju neprikosnovenu poziciju intelektualca reditelja, čiji filmovi postaju primjeri prema kojima postmoderni kritičari stvaraju svoje filmofilske teorije (najpoznatiji među njima su Bodrijar, Delez i Gatari).
Filmom “Moj privatni Ajdaho” (1991), sa Riverom Phoenixom i Keanu Reevesom, ponovo je otvorena studija gej života u apokaliptičnoj Americi.
Sljedeći Santovi filmovi poklon su snažnoj feminističko-lezbijskoj kritici; riječ je o filmovima “Kaubojke imaju bluz” i “Umreti za”, u kojima su glavne junakinje Uma Thurman i Nicole Kidman.
Sa filmom “Dobri Vil Hanting” Gus Van Sant se potpuno etablirao u Hoolywoodu i danas je svakako među tamošnjim najuticajnijim rediteljima.
Svoj renesansni talenat pokazao je 1997. godine, kada je objavio roman prvijenac “Pink” i snimio dva muzička albuma – “Gus Van Sant” i “18 Songs About Golf”, pod velikim uticajem muzike Davida Byrnea, s kojim je svojevremeno studirao dizajn na Rod Islandu.
Zajedno s Burroughsom uradio je video-art rad “Američka molitva”.