Za portal Bosnainfo govorio je o svojim uspjesima, planovima za budućnost i atletici u Bosni i Hercegovini. Ovaj mladi sportista u atletici je svega tri godine, no bilo je dovoljno da pokaže o kakvom se kapacitetu radi.
“Planovi za nadolazeću zimsku sezonu su mi da uspostavim dobar temelj za narednu godinu i da skočim pet metara da bi se približio normi za svjetsko prvenstvo naredne godine u Limi, Peru, za U20 juniorsku kategoriju”, kaže naš sagovornik dodajući da je norma 5.10 metara.
Krajniji cilj u karijeri mu je, navodi, da skoči 5.80 metara, pa možda čak i šest. “Također, da jednog dana budem u finalu olimpijskog prvenstva”, istakao je naš atletičar.
Uzori su mu Armand Duplantis, Renaud Lavillenie i Sergej Bubka, ali također nalazi puno uzora i motivacije u kolegama sa kojima se takmiči.
Govoreći o atletici kod nas kaže da je daleko od razvijene, da kaskamo i za susjednim državama, ali to mu nije bio znak da ne radi ono što voli, čak i u okolnostima kad je svjestan da se od atletike ne može živjeti, pogotovo u BiH.
“Kod nas je izrazito teško živjeti od bilo kojeg sporta, a atletika je broj jedan”, naglašava Arian. Čak i na svjetkoj razini, kaže, veoma mali procenat atletičara može živjeti od ovog sporta.
“To znači da pobjeđujemo na svjetskim, olimpijskim i evropskim takmičenjima, da bi mogli biti sigurni da imamo finansijsku podršku od države i od sponzora”, ističe mladi talentirani atletičar.
Za kraj je kazao da je profesionalnoj atletskoj karijeri prethodio parkour, koji je u Sarajevu ugašen iako je privlačio dosta djece i mladih.
Bio je najpopularniji prije desetak godina, no izostankom podrške je nestao. U suštini to je vještina kretanja koju čovjek koristi da bi najučinkovitije, najbrže i sigurno stigao od jedne do druge tačke.